Wielkanoc
jest najstarszym świętem chrześcijańskim obchodzonym na pamiątkę śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, a także świętem życia i wiosennej odnowy. Święta wielkanocne obchodzone są wtedy, gdy pojawiają się pierwsze oznaki wiosny - pory roku będącej symbolem nadziei, radości istnienia i odradzającego się życia. Dla chrześcijan obchody Wielkiej Nocy rozpoczynają się po Niedzieli Palmowej i trwają tydzień, nazywany też Wielkim Tygodniem.
Symbole Wielkanocy
Jajko - symbol życia, miłości i siły. Według polskich wierzeń jaja przeciwdziałały każdemu złu; czasem miały właściwości lecznicze.
Ogień - rozpalany w Wielka Sobotę symbolizuje zwycięstwo światła nad ciemnością; jasność, która rozprasza mrok.
Pisanka - jaja zdobione gorącym woskiem i następnie barwione.
Kraszanka - jaja farbowane na jeden kolor.
Święconka - koszyk wielkanocny wysłany śnieżnobiałą serwetką i przystrojony zielonymi gałązkami zanoszony w Wielką Sobotę do kościoła. W koszyczku umieszcza się jajko, chleb, sól, pieprz a czasami kiełbasę, utarty chrzan lub osełki masła.
Baranek - zwany agnuskiem czyli ofiarne zwierzę symbolizujące niewinność, posłuszeństwo i cierpliwość. Ustawiany zawsze na stole świątecznym na łączce z rzeżuchy lub młodego owsa.
Potrawy wielkanocne
Najważniejszym posiłkiem wielkanocnym jest śniadanie zwane święconem. Zasiada się do niego w niedziele po nabożeństwie rezurekcyjnym. Ucztujący zaczynają od dzielenia się jajkiem i składania sobie życzeń. Na stole zwykle pojawia się baranek z masła cukru czy ciasta. Ważną potrawą jest biały barszcz lub żurek oraz pętko kiełbasy. Wielkanocne śniadanie nie może obejść się bez chrzanu lub ćwikły (chrzan z buraczkami). Wśród świątecznych ciast najważniejsze są drożdżowe lub piaskowe baby wielkanocne oraz kolorowe mazurki i serniki.
Zwyczaje i obrzędy
Zwyczaje związane z obchodami Wielkanocy rozpoczynają się w Niedzielę Palmową Tego dnia przystraja się gałązki wierzbowe i leszczynowe cisem, jałowcem i kolorowymi wstążkami.
W Wielki Piątek rozpoczyna się strojenie grobów Chrystusa w kościołach. Pełnią przy nich wartę mężczyźni w mundurach, a tradycją polską stało się odwiedzanie tychże grobów od piątku do soboty. W świąteczny piątek rozpoczyna się malowanie jaj i ich zdobienie. Pięknie zdobione pisanki ofiarowywane są w dowód przyjaźni, bo symbolizują dobre życzenia i serdeczne uczucia.
W Wielką Sobotę przygotowuje się święconki czyli koszyczki z pokarmami, które zanosi się do kościoła. To jedna z najmilszych tradycji, w której biorą udział dzieci.
Wielka Niedziela rozpoczyna się dźwiękami dzwonów, które zwołują ludzi na mszę rezurekcyjną. Po niej następuje obfite śniadanie, którego najważniejszym składnikiem jest święconka. Niedziela to czas biesiadowania i spotkań rodzinnych.
Poniedziałek wielkanocny to zwyczaj oblewania się wodą, zwany dyngus i śmigus. Dyngusem nazywano kiedyś zbieranie datków (pieniędzy lub jajek). Śmigus zaś oznaczał oblewanie się wodą.
Żródło: Szymanderska Hanna: „Polskie tradycje świąteczne”, Ogrodowska Barbara: „Święta polskie”